Ο Πλούταρχος στο βιβλίο του «Περί του εμφαινομένου προσώπου στον κύκλο της σελήνης» κατά την διάρκεια ενός συμποσίου που γίνεται, διερευνά το θέμα του αν και κατά πόσον στην σελήνη θα μπορούσαν να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανθρώπινη ζωή.
Ας δούμε τα όσα λέει σχετικά στην ακόλουθη περικοπή από το 938Α.
ἦπου τοὺς ἐπὶ τῆς σελήνης εἰκός ἐστι δώδεκα θερείας ὑπομένειν ἔτους ἑκάστου,
Αντίστοιχα αν υποθέσουμε ότι κατοικούν άνθρωποι στην σελήνη, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι κατά την διάρκεια ενός γήινου έτους, στην σελήνη δημιουργούνται τουλάχιστον δώδεκα καλοκαίρια.
Μία σεληνιακή ημέρα διαρκεί 14 γήινες ημέρες, άρα κάθε μέρα της σελήνης είναι και ένα καλοκαίρι στο οποίο θα ξεραινόταν τα πάντα.
Άρα θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ημέρα επάνω στην επιφάνεια της σελήνης, αντιστοιχεί σε ένα γήινο καλοκαίρι, ενώ η νύχτα της αντιστοιχεί σε έναν γήινο χειμώνα.
κατὰ μῆνα τοῦ ἡλίου πρὸς κάθετον αὐτοῖς ἐφισταμένου καὶ στηρίζοντος,
Καθότι κάθε σεληνιακό μήνα, ο ήλιος βρίσκεται για αρκετές μέρες σε κάθετη θέση ως προς την επιφάνεια της σελήνης και έτσι διατηρεί την ένταση της ακτινοβολίας του ισχυρή, όπως συμβαίνει στη γη το καλοκαίρι.
ὅταν [938B] ἦ πανσέληνος;
Αυτό δεν συμβαίνει στην σελήνη, όταν από την γη βλέπουμε την πανσέληνο;
Σαφέστατα την ημέρα της πανσελήνου οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κατακόρυφα επάνω στην επιφάνεια της σελήνης, άρα ομοιάζουν με ένα γήινο καλοκαίρι.
πνεύματά γε μὴν καὶ νέφη καὶ ὄμβρους,
Παρόλα αυτά δεν παρουσιάζονται στην επιφάνεια της σελήνης, ούτε σύννεφα ούτε βροχές ούτε άνεμοι,
Γνωρίζει ότι όταν δεν υπάρχουν νέφη σκόνης, δεν υπάρχουν και άνεμοι και όταν δεν υπάρχουν νέφη υγρασίας δεν μπορούν να υπάρχουν βροχές.
ὧν χωρὶς οὔτε γένεσις φυτῶν ἔστιν οὔτε σωτηρία γενομένοις,
Και λόγω της έλλειψης αυτών των φαινομένων (ανέμων και βροχών), δεν θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν φυτά, και έτσι δεν θα μπορούσε να επιβιώσει ένα ον που θα γεννιόταν επάνω στη σελήνη.
Κάθε υλικό ον έχει ανάγκη διατροφής για να επιβιώσει. Αν δεν υπάρχουν φυτά δεν υπάρχει η δυνατότητα διατροφής άρα ούτε της ζωής.
ἀμήχανον ἐκεῖ διανοηθῆναι συνιστάμενα διὰ θερμότητα καὶ λεπτότητα τοῦ περιέχοντος.
Και θα ήταν απερίσκεπτο να διανοηθεί κάποιος ότι θα μπορούσε να επιβιώσει κάποιο ον μέσα σε τέτοιες ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και με τόσο αραιή, σχεδόν ανύπαρκτη ατμόσφαιρα.
οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθα τῶν ὀρῶν τὰ ὑψηλὰ δέχεται τοὺς ἀγρίους καὶ ἐναντίους χειμῶνας,
Και βεβαίως, τα ψηλά βουνά που βρίσκονται επάνω στην σελήνη, δεν μπορούμε να πούμε ότι υφίστανται ισχυρές και καταστροφικές κακοκαιρίες,
Αφού δεν υπάρχουν ούτε άνεμοι ούτε βροχές ούτε κακοκαιρίες.
ἀλλ’ … ἤδη καὶ σάλον ἔχων ὑπὸ κουφότητος ὁ ἀὴρ ἐκφεύγει τὴν σύστασιν ταύτην καὶ πύκνωσιν.
Αλλά μολονότι είναι γνωστό ότι δημιουργούνται και σεισμοί επί της σελήνης (σάλος) επειδή η βαρύτητά της είναι πολύ ασθενής, τα αέρια που θα προέκυπταν και θα διέφευγαν από τις ρωγμές του εδάφους της, δεν μπορούν να συμπυκνωθούν σε νέφη, διότι δεν μπορεί να τα συγκρατήσει αυτή η ασθενής της βαρύτητα.
εἰ μὴ νὴ Δία φήσομεν,
Ακόμα όμως και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, μα τον Δία
ὥσπερ ἡ Ἀθηνᾶ τῷ Ἀχιλλεῖ νέκταρός τι καὶ ἀμβροσίας ἐνέσταξε μὴ προσιεμένῳ τροφήν,
έτσι ακριβώς όπως η Αθηνά πότιζε τον Αχιλλέα με νέκταρ και αμβροσία, όταν πια δεν μπορούσε να τραφεί (αναφέρεται στην περίοδο μετά τον θάνατό του),
οὕτω τὴν σελήνην, Ἀθηνᾶν λεγομένην καὶ οὖσαν,
έτσι και στην σελήνη, στην μη ορατή πλευρά της που λέγεται ότι ελέγχεται από την Αθηνά και πράγματι έτσι είναι,
τρέφειν τοὺς ἄνδρας ἀμβροσίαν ἀνιεῖσαν αὐτοῖς ἐφημέριον,
έχει την δυνατότητα να προσφέρει στους ήρωες που ανήλθαν εκεί, την αμβροσία και μάλιστα σε καθημερινή βάση κατά την διάρκεια της εκεί παραμονής τους.
ὡς Φερεκύδης ὁ παλαιὸς οἴεται σιτεῖσθαι [937C] τοὺς θεούς.
Και όπως πιστεύει ο αρχαίος ποιητής Φερεκύδης, η μη ορατή πλευρά της σελήνης τρέφει κατά αυτόν τον τρόπο τις θείες οντότητες που κατοικούν εκεί.
Άρα μας λέει ότι η αόρατη πλευρά της σελήνης παράγει νέκταρ και αμβροσία.
τὴν μὲν γὰρ Ἰνδικὴν ῥίζαν, ἥν φησι Μεγασθένης
Αλλά σύμφωνα με τις Ινδικές αρχαίες παραδόσεις, τις οποίες αναφέρει και ο Μεγασθένης,
τοὺς <μήτ’ ἐσθίοντας> μήτε πίνοντας ἀλλ’ ἀστόμους ὄντας ὑποτύφειν καὶ θυμιᾶν καὶ τρέφεσθαι τῇ ὀσμῇ,
αυτές οι οντότητες, δηλαδή οι Ήρωες που βρίσκονται εκεί, δεν μπορούν να φάνε ούτε και να πιουν διότι δεν διαθέτουν φυσικό στόμα, και μπορούν μόνο να τραφούν μέσω της αίσθησης της οσμής, την οποία διεγείρουν οι αναθυμιάσεις της σελήνης καθώς και η αόρατη εσωτερική πνευματική φλόγα της Θεάς Αθηνάς.
Δηλαδή οι ψυχές αυτές τρέφονται μέσω της οσμής!
πόθεν ἄν τις ἐκεῖ φυομένην λάβοι μὴ βρεχομένης τῆς σελήνης;”
Πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να τραφεί επάνω στη σελήνη λαμβάνοντας τροφή από φυτά εφόσον στην σελήνη δεν υπάρχουν φυτά;
